دلفی و رشته های بلند
رشته های بلند رشته
هایی هستند که به صورت پویا تخصیص داده می شوند و محدویت طول آن ها بستگی به مقدار
حافظه موجود دارد. رشته های بلند نیز شبیه رشته های کوتاه از کارکترهای 8 بیتی
استفاده می کنند. رشته های بلند برخلاف رشته های کوتاه، دارای عنصر صفرم که نشان
دهنده طول رشته خواهد بود نمی باشند، بلکه برای مشخص نمودن طول آن ها باید از تابع
استاندارد length استفاده نمود و برای تنظیم نمودن طول آن ها باید از روال
استاندارد SetLength استفاده کنید.
رشته های بلند را می توانید به وسیله شناسه
از پیش تعریف شده AnsiString تعریف نمایید و بهتر است برای برنامه هایتان از نوع
رشته ای بلند استفاده نمایید. همچنین تمام اجزای درون VCL (کتابخانه اجزای بصری) از
نوع رشته ای بلند استفاده کرده اند و اگر شما نیز بخواهید تا جزء جدیدی را به وجود
آورید، بهتر است از نوع رشته ای بلند اسفاده نمایید. این کار باعث خواهد شد تا در
صورت دریافت خواص رشته ای مربوط به VCL (کتابخانه اجزا بصری) و کار کردن با آن ها
مشکلی نداشته باشید. اگر قصد دارید که خاصی بنویسید که همیشه از نوع رشته ای بلند
استفاده خواهد کرد، می توانید AnsiString استفاده نمایید اما اگر می خواهید کد شما
به نحوی پیاده سازی شود تا در صورت استاندارد شدن نوع های جدید، بتوانید به آسانی
نسبت به تبدیل نوع رشته ای خود به نوع رشته ای جدید اقدام کنید، باید از String
استفاده کنید.