هوش مصنوعی به خودی خود علمی است کاملا جوان.در واقع بسیاری
شروع هوش مصنوعی را 1950 می دانند زمانی که آلن تورینگ مقاله دوران ساز خود را در
باب چگونگی ساخت ماشین هوشمند نوشت (آنچه بعد ها به تست تورینگ مشهور شد) تورینگ در
آن مقاله یک روش را برای تشخیص هوشمندی پیشنهاد می کرد. این روش بیشتر به یک بازی
شبیه بود.
فرض کنید شما در یک سمت دیوار (پرده یا هر مانع دیگر) هستید و به طورت
تله تایپ با آن سوی دیوار ارتباط دارید و شخصی از آن سوی دیوار از این طریق با شما
در تماس است. طبیعتا یک مکالمه بین شما و شخص آن سوی دیوار می تواند صورت پذیرد.
حال اگر پس از پایان این مکالمه، به شما گفته شود که آن سوی دیوار نه یک شخص
بلکه(شما کاملا از هویت شخص آن سوی دیوار بی خبرید)یک ماشین بوده که پاسخ شما را می
داده، آن ماشین یک ماشین هوشمند خواهد بود، در غیر این صورت (یعنی در صورتی که شما
در وسط مکالمه به مصنوعی بودن پاسخ پی ببرید)ماشین آن سوی دیوار هوشمند نیست و موفق
به گذراندن تست تورینگ نشده است.
باید دقت کرد که تورینگ به دو دلیل کاملا مهم
این نوع از ارتباط(ارتباط متنی به جای صوت) را انتخاب کرد. اول این که موضوع ادراکی
صوت را کاملا از صورت مساله حذف کند و این تست هوشمندی را درگیر مباحث مربوط به
دریافت و پردازش صوت نکند و دوم این که بر جهت دیگری هوش مصنوعی به سمت نوعی از
پردازش زبان طبیعی تاکید کند.
در هر حال هر چند تاکنون تلاش های متعددی در جهت
پیاده سازی تست تورینگ صورت گرفته مانند برنامه Eliza و یا AIML (زبانی
برای نوشتن برنامه هایی که قادر به Chat کردن اتوماتیک باشند) اما هنوز هیچ
ماشینی موفق به گذر از چنین تستی نشده است.
همانگونه که مشخص است، این تست نیز
کماکان دو پیش فرض اساسی را در بر دارد:
الف: نمونه کامل هوشمندی انسان
است.
ب:مهمترین مشخصه هوشمندی توانایی پردازش و درک زبان طبیعی است.