عناصر یک آرایه
به منظور دستیابی به تک تک عناصر یک آرایه، یک عدد صحیح می تواند به
اسم آرایه افزوده شود، که در این صورت مقدار عدد صحیح فوق به عنوان یک شاخص
تلقی می گردد. این شاخص موقعیت عنصر دلخواهی از یک آرایه را، نسبت به اولین عنصر
آرایه بیان می کند. علت عملی بودن این روش این است که تمام عناصر آرایه
مربوط از یک نوع اطلاعاتی بوده ، در نتیجه تمام عناصر آرایه،
تعداد خانه های حافظه یکسانی (یعنی تعداد یکسانی از بایت ها یا کلمه ای) را اشغال
می کنند. تعداد واقعی خانه های حافظه ای که دو عنصر از یک آرایه را از یکدیگر جدا
می کنند، بستگی به نوع اطلاعاتی آرایه داشته، به طور خودکار توسط مترجم رعایت
می شود. و در نتیجه احتیاجی به اینکه برنامه نویس مستقیما آن را در نظر بگیرد
نیست.
این مفهوم در متغییرهای اشاره گر نیز می تواند تعمیم داده شود، به
خصوص اینکه یک عدد صحیح می تواند به یک متغییر اشاره گر اضافه و یا از
آن کم شود. گر چه عبارت حاصضل باید با دقت تفسیر
گردد..