فلسفه هوش مصنوعی

فلسفه هوش مصنوعی

به طور کلی ماهیت وجودی هوش به مفهوم جمع آوری اطلاعات، استقرا و تحلیل تجربیات به منظور رسیدن به دانش و یا ارائه تصمیم می باشد. در واقع هوش به مفهوم به کارگیری تجربه به منظور حل مسائل دریافت شده تلقی می شود. هوش مصنوعی علم و مهندسی ایجاد ماشین هایی با هوش با به کارگیری از کامپیوتر و الگوگیری از درک هوش انسانی و یا حیوانی.
در مقایسه هوش مصنوعی با هوش انسان می توان گفت که انسان قادر به مشاهده و مسایل در در جهت قضاوت و اخذ تصمیم می باشد در حالی که هوش مصنوعی مبتنی بر قوانین و رویه هایی از قبل تعبیه شده بر روی کامپیوتر می باشد.
در نتیجه علی رغم وجود کامپیوترهای بسیار کارا و قوی در حال حاضر ما هنوز قادر به پیاده کردن هوشی نزدیک به هوش انسان در ایجاد هوش های مصنوعی نبوده ایم.
به طور کلی، هوش مصنوعی را می توان از زوایای متفاوتی مورد بررسی و مطالعه قرار داد. مابین هوش مصنوعی به عنوان مجموعه فنون و راه کار هایی که توسط مراکز علمی مختلف و صنایع گوناگون تنظیم و توسعه یافته است باید تفاوت قائل بود.
هوش مصنوعی و هوش انسانی
برای شناخت هوش مصنوعی شایسته است تا تفاوت آن را با هوش انسانی به خوبی بدانیم. مغز انسان از میلیاردها سلول یا رشته عصبی درست شده است و این سلول ها به صورت پیچیده ای به یکدیگر متصل اند. شبیه سازی مغز انسان می تواند از طریق سخت افزار یا نرم افزار انجام گیرد. تحقیقات اولیه نشان داده است شبیه سازی مغز،کاری مکانیکی و ساده می باشد. با تمرکز و اتصال رشته های عصبی مصنوعی می توان واحد هوش مصنوعی را درست کرد.
هوش انسانی بسیار پیچیده تر از سیستم های رایانه ای است و توانمندی های برجسته ای مانند:
استدلال، رفتار، مقایسه، آفرینش، به کار بستن مفهوم ها دارد.
هوش انسانی توان ایجاد ارتباط بین موضوع ها و قیاس و نمونه سازی های تازه را دارد. انسان همواره قانون های تازه ای می سازد و یا قانون پیشین را در موارد تازه به کار می گیرد. توانایی بشر در ایجاد مفهوم های گوناگون در دنیای پیرامون خود، از ویژگی های دیگر اوست. اندیشیدن در این مفهوم و بکار بستن آن ها، ویژه رفتار هوشمندانه انسان است.
هوش مصنوعی در پی ساخت دستگاه هایی است که بتواند توانمندی های یاد شده (استدلال، رفتار ...) را از خود بروز دهند. آنچه تاکنون ساخته شده نتوانسته است خود را به این پایه برساند، هر چند سومندی های فراوانی به بار آورده است.